C. Franck: Sonata in A for Violin and Piano (arr. voor piano vier-handig door A. Cortot)

 

Met zijn adembenemende orgelspel, zeer individuele lesmethode en de getalenteerde studenten van de ‘bande à Franck’ heeft César Franck een grote invloed gehad op de loop van de vroegmoderne Franse muziekgeschiedenis. Franck was een klaviertovenaar, dus zijn composities voor orgel en harmonium in het bijzonder weerspiegelen de technische beheersing en de soms verrassende moderniteit van zijn muzikale taal. Bovendien heeft Franck enkele van de krachtigste en meest duurzame kamermuziek van het begin van de 20e eeuw geschreven. Zijn pianokwartet in f mineur (1879), strijkkwartet in d majeur (1889) en sonate in a majeur voor viool en piano (1886 - een cadeau voor een andere Belg, Eugène Ysaÿe) vervullen praktisch de Franse droom van een 'sterk nationaal repertoire'.

 

Alfred Cortot, bekend als een van de grote pianisten uit de Gouden Eeuw en een onbedwingbare chopinist, heeft Francks Vioolsonate getranscribeerd naar het monumentale pianoduet. Zelfs na het kennen van de originele Vioolsonate, overtuigt dit arrangement dat Francks Sonate zelfvoorzienend is zonder de viool.

​

G. Fauré: Dolly Suite Op. 56

 

Eind veertig werd de getrouwde Fauré verliefd op Emma Bardac. De affaire inspireerde een uitbarsting van creativiteit en een nieuwe originaliteit in zijn muziek. Fauré schreef de Dolly Suite voor pianoduet tussen 1894 en 1897 en droeg het op aan Bardac's dochter Hélène, bekend als "Dolly".

​

C. Saint-Saëns: Le Carnaval des Animaux

​

Net als Mozart was Camille Saint-Saëns een wonderkind. Op driejarige leeftijd componeerde hij zijn eerste stuk en op zijn zevende gaf hij openbare concerten als pianist en organist. Toen hij tien was, maakte hij zijn publieke debuut en bood aan om een ​​van Beethovens 32 sonates uit zijn hoofd te spelen. Hij herinnerde zich alles wat hij ooit had gelezen. Zijn muziekstijl was traditioneel en conservatief en volgde voor het grootste deel klassieke tradities.

​

Natural History fascineerde Saint Saëns, die niets liever deed dan een dagje uit in de dierentuin. Hij componeerde The Carnival of Animals om met zijn vrienden te spelen tijdens een Mardi Gras-viering in 1886. Door zijn muzikale schetsen van dieren lacht Saint Saëns componisten uit zoals Rossini, Mendelssohn, Offenbach - en zelfs zichzelf! Hij omschrijft het werk met humor als ‘een grootse zoölogische fantasie’, met de boodschap dat mensen (en vooral muzikanten) zichzelf echt niet al te serieus moeten nemen.

​

​

​

​